என் கண்ணீரில் கப்பல்விட்டு விளையாடுகிறாள்! அந்தக் கப்பலைப்போலவே...
நனைந்து பாரமாகிறது என் மனசும்!
என் மனதின் மழைக்காலங்களில்...
அவள் நனைந்து பூரிக்கின்றாள்!
இடியும் மின்னலும் நிறைந்த கார்மேகமாய்,
என் வாழ்வும் வேகமாய் ஓடிப்போகிறது!
என்னைப் படுத்தும் காலங்கள்...
அவளைமட்டும் ஒன்றுமே செய்வதில்லை!
வரவிருக்கும் வசந்தத்தையும்...
வண்ணத்துப் பூச்சிகளோடும்
பூத்துக் குலுங்கும் பூக்களோடும்
அவள் இரசிப்பாள்!
அதிகாலைப் பனித்துளிகள் போல...
கொஞ்சங்கொஞ்சமாய் நான் மறைந்து போவேன்!
மீண்டும் ஒரு மழை வரும்...!
அந்த மழையிலும் அவள்
கப்பல்விட்டுச் சிரிப்பாள்!
சிரிக்கும் பொழுதில் தோன்றும்
அவளின் கன்ன மடிப்புக்களில்...
நான் அடங்கிப்போவேன்!
சிறகடிக்கும் சிட்டுக்குருவியாய்
அவள் சிரித்து விளையாட,
எங்கோ ஒரு மூலையில்...
பாலை நில வெயிலில்...
சின்னக் கால் முளைத்த என் இதயம்
மெதுமெதுவாய் நடந்து போகும்!!!
மனத்தடைகளைத் தகர்த்து...
உடலுடைகளை அவிழ்த்து...
தன் படைகளால் ஆக்கிரமிக்கும் பாதகி!
கண்ணகி காலத்தில் வாழ்ந்த மாதவி!!
கோவலனாகி கோணலாய்...
கேவலமாகி நாணலாய்...
மாறும்வரை மாற்றுகிறாள்!
இன்றுதான் பேசக்கிடைத்தது உன் தோழியிடம்...
அன்று நீ என்னிடத்தில் எதிர்பார்த்த எதுவுமே,
இன்று உன்னிடத்தில் இல்லையாம்!
கேள்விப்பட்டேன்.....!
உனக்காக அழவே கூடாது என்றிருந்தேன்... கண்கள் என்னை கைவிட்டன - உன்னைப்போல! எப்போதும் திரும்பப்பெறமுடியாத
என்னுடைய நம்பிக்கைகளை
உன்னிடத்தில் தொலைத்தவன் நான்!
இனிமேலும் அதை நான்
உன்னிடத்தில் தேட மாட்டேன்!!!
இப்போது எல்லாமே இருக்கிறது என்னிடத்தில்...
உன் வற்றாத நினைவுகளும்
ஆற்றமுடியாத காயங்களும்
ஆறாத கோபமும் கூட.
உன்னையும் நீ செய்த துரோகத்தையும்
எப்படி மறக்கமுடியும்???
என்னை மட்டுமா...
என் தூய்மையான நேசத்தையும் கேவலப்படுத்தி...
நீ தந்துவிட்டுப்போன பிரிவையும்
அதன் சமுதாய அடையாளத்தையும்
எப்படி மறைக்கமுடியும்???
அன்று கண்ணீரில் நான் கலங்கிநிற்க,
காரணமில்லாத காரணங்களுக்காய்...
தூக்கியெறிந்து விட்டுப் போனாய்! நீயின்று கலங்கையிலே....
உன்னைப்போல் என்னால் உதறிவிட்டுப் போக முடியவில்லை. இப்பொழுதும் என்னை நீ அழவைக்கிறாய்... உன்னை நினைத்தல்ல, உன் நிலையை நினைத்து! பழிவாங்கும் எண்ணத்தில்...
உன் கண்ணீரை ரசிக்க இயலவில்லை!
நீ சிதைத்துவிட்டுப்போன மனசின்
ஆறாக் காயங்களில்
இன்னும் கொஞ்சம் ஈரம் மீதமிருக்கு...!
உன்னைப்போல் மனச்சாட்சியை
இன்னும் நான் தொலைக்கவில்லை!
முப்பது வருஷங்களாய்த் தெரியும் அவளை,
ஒரு வினாடிகூட எனைவிட்டுப் பிரியாதவள்!
எங்கெல்லாமோ எனை இழுத்துச் சென்றவள்...
இப்பொழுதும், ஒரு கேள்விக்குறியின்மேல்
என்னை உட்கார வைத்திருக்கின்றாள்!? என் வாழ்க்கையைச் சுற்றவிட்டு முடிச்சவிழ்ப்பதில்.. அவளுக்குக் கொள்ளைப் பிரியம்!
என் சிறகுகளை முறித்தெறிந்துவிட்டு,
ஏன் சிரித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்?
அப்படியே உன் பாதங்களால்
நசித்துக் கொன்றுவிடு! என் வலிகளை ரசிப்பாய் என
அப்பொழுதே தெரிந்திருந்தால்,
பூக்களை வெறுக்கும்
வண்ணத்து பூச்சியாய் வாழ்ந்திருப்பேன்! வண்ணத்தில் மயங்கி...
வாசத்தில் கிறங்கி...
வலிகளை வாங்கிய
கஷ்டம் எனக்கிருந்திருக்காது.
காலங்கடந்த ஞானம்
எனக்குள் -இப்போது! என் மெளன மொழிகளில்
கெஞ்சிக் கேட்கிறேன்,
அப்படியே உன் பாதங்களால்
நசித்துக் கொன்றுவிடு! -இல்லையேல்,
என் முறிந்த சிறகுகள் கூட,
உன்னைக் காயப்படுத்தலாம்!!!
பால்ய நண்பனை பேஸ்புக்கில் பார்த்தேன் - நேற்று
தெருவில் பார்த்த பள்ளிச் சிறுவனின்
புத்தகப் பையைப் போலவே கனக்கிறது மனசு!
பாடப் புத்தகங்களின் பக்கங்களைவிட
எமக்கான நினைவுப் பக்கங்கள் அதிகம்!
அவனது முகத்தைப் போலவே
எல்லாமே மாறிவிட்டது!
மாற்றங்கள் அவனுக்குள் மட்டுமல்ல,
எனக்குள்ளுந்தான்!
இப்போதைய "ஹாய்" "ஹலோ" பண்வழக்க வார்த்தைகளைவிட,
கண்டபடி வாயில் வரும் அப்போதைய கெட்ட வார்த்தைகளில்...
நட்பின் உரிமையும் அன்பும் நிறைந்திருந்தது!
நெருங்கிய நட்புக்களை பிரிவுகள் மட்டும் பிரிப்பதில்லை!
காலங்களும் சேர்ந்தே பிரித்துவிடுகின்றன!!
மீண்டும் இணைக்கும் முகப்புத்தகம்...
பழைய நண்பர்களை "புதிதாய்" இணைத்துக்கொண்டே இருக்கிறது!
இது புதிதா...? அல்லது புதிரா...?
விடைதெரியாத வினாக்கள்
எனை விரட்டிக்கொண்டே வருகின்றது!
நான் காலத்தோடு சேர்ந்து ஓடிக்கொண்டிருக்கின்றேன்! Tc... Bye. Cu Later. :)
விரல்களுக்கிடையில் புகைக்கும்
வெண்சுருட்டைப் போலவே...
என் இதயமும் கருகிச் சிறுக்கிறது!
புகைந்த சாம்பலைப் போல...
என் நினைவுகள் அங்கங்கே
சிதறிக் கிடக்கிறது!
எல்லாம் தீர்ந்து...
மூன்றாவது விரல் வந்து
தூக்கி வீசும்வரை...
அதன் போதையிலேயே கிடந்தேன்!
என்றாவது ஒருநாள்...
அது எனைச் சாகடிக்கும்
எனத் தெரிந்திருந்தும்,
அதைத் தாங்கிப்பிடித்திருந்தேன்!
நெருப்பும் புகையும் பழகிவிட்டது!
சுட்டாலும் மீண்டும் மீண்டும்
பற்றிக்கொள்ளச் சொல்லுது மனசு!
உள்வந்து செல்லும் புகையோடு
என் பெரு மூச்சுக்களும் ஒருநாள் அடங்கிப்போகும்!
அதுவரை இருட்டில் இந்த
சிகப்பு வெளிச்சம் துணையிருக்கும்!!!
**** முக்கியகுறிப்பு: சிகரெட் பழக்கம் உடல்நலத்துக்கு மிகவும் கேடானது ****
இரவுகளை ஆட்கொள்ளும் இருளை,
நிலவும் நட்சத்திரங்களும் எதிர்த்து நடத்தும் போராட்டங்கள் கூட இதமானவைதான்!
வெண்மதியை மறைக்கும் மேகங்கள்
அங்கேயே நிலைப்பதில்லை!
விலகிச்செல்லும் மேகங்கள் போல,
கடந்துபோகும் நேரங்கள் நகர்கிறது...
விடியலை நோக்கி!
அதிகாலை அழகாக தெரிகிறது…
அவள் முகத்தில் விழிப்பதனால்!
ஒவ்வொரு நாளும் அவளோடுதான்...
ஆனந்தமாய் விடிகிறது! ஒவ்வொரு நொடியும் அழகாக... விதம்விதமாய்த் தெரிவாள்! கழுவாத முகத்தோடும்
களையாக இருப்பாள்!
களைத்தாலும் சளைக்காமல்
அவள் வேலை முடிப்பாள்!
உழைத்தாடி வரும் தலைவன்
களைப்பெல்லாம் போக,
கனிவான வரவேற்று
அன்பாகப் பார்ப்பாள்!
குழந்தையாய் சிரிப்பாள்…
அவனோடு.... குழந்தையும் சுமப்பாள்!
உயிரோடு உயிராக…
உலகமே அதுவாக,
அவனுக்கும் அவளுக்குமாய்… அவளின் சின்ன உலகத்துக்காய்...
அவள் தன் உயிரையும் கொடுப்பாள்!
ஒவ்வொரு மனைவியும்
அவள் கணவனுக்கு...
இரண்டாவது தாய்தான்!!!
இங்கையும் கோயில் இருக்கு... !
திருவிழாவும் நடக்குது...!?
ஆனால் ஊர்க்கோயில் திருவிழாவுக்கு
ஊர்ப்பெடியளோட போனதையும்,
சாமியைப் பார்க்காமல்
சாறிகட்டி வந்த பள்ளித் தோழிகளை
பார்த்து ரசிச்சதையும்
இப்பவும் நினைச்சு ஏங்குது மனசு...!
நல்லெண்ணெய் வைத்து நன்றாக
இழுத்துக்கட்டிய ரெட்டைப்பின்னலிலும்
எண்ணெய் வடியும் சிரித்த முகத்திலும்
தெரிந்த பேரழகுக்கு நிகராய்,
இங்கு அலங்காரப்படுத்தப்பட்ட முகங்கள்
அழகாய்த் தெரியவில்லை!
அரும்புமீசை முளைக்க முன்னரே
அரும்பிய முதற் காதலையும்,
கொடுக்கப்படாத காதல் கடிதங்களையும்...
காலம் எனும் கறையான் அரித்துவிட்டாலும்,
இப்பொழுதும் அரும்புகின்ற நினைவுகள்...
குறுந்தாடியை விரல்களால்
மெதுவாக வருடத்தான் செய்கின்றது.
ஊரில் பட்டம்விட்டுத் திரிந்த சின்னப்பையன்...
இன்று நூலறுந்த பட்டம்போல,
எங்கோ ஒரு தேசத்தின் மூலையில் 'அகதி' என்ற பெயரோடும்...
அழகான ஊரின் அழியாத ஞாபகங்களோடும்!
